12

بهمن 1357

مردم ایران در روز 12 بهمن 1357 مشتاقانه در انتظار ورود امام خمینی بودند.

عاقبت امام با پرواز 4721 هواپیمای ایرباس، پاریس را به مقصد تهران ترک کرد. سرنشینان هواپیما 50 تن از همراهان امام و 150 تن از خبرنگاران رسانه های خارجی بودند.
هواپیمای مذکور که از این پس "پرواز انقلاب" لقب گرفت در ساعت نه و بیست و هفت دقیقه و سی ثانیه در فرودگاه مهرآباد بر زمین نشست.
مرتضی مطهری به عنوان نماینده جامعه روحانیت به عنوان خیرمقدم به امام وارد هواپیما شد و مدتی بعد، امام از هواپیما خارج شد.
در سالن فرودگاه، فرصتی پیش‌ آمد تا مردم دیداری با امام داشته باشند و شنونده سخنان ایشان باشند. در این سخنرانی، امام ضمن تشکر از عواطف طبقات مختلف ملت و بیان اینکه وحدت کلمه رمز پیروزی است اعلام کردند: پیروزی زمانی است که دست اجانب از ملت کوتاه و ریشه‌های رژیم سلطنتی از این مرز و بوم بیرون رود.
زمانی که امام وارد ایران شدند مردم از طریق تلویزیون‌های خود، مراسم استقبال از ایشان را بصورت مستقیم دریافت می‌کردند اما بعد از گذشت نیم ساعت از زمان پخش برنامه یکباره پخش مراسم متوقف و عکس محمدرضا پهلوی برصفحه تلویزیون ظاهر شد و متعاقب آن آهنگ سلام شاهنشاهی نواخته شد.
دلایل مختلفی برای این کار اعلام شد. دو دستگی بین کارمندان سازمان تلویزیون، دخالت و دستور مستقیم بختیار برای قطع برنامه و نارضایتی نظامیان به خاطر عدم پخش سرود شاهنشاهی در ابتدای برنامه از جمله مواردی بود که در مورد قطع برنامه مطرح شد.
کشورهای خارجی نیز نگران اوضاع بودند و با بیم و تردید حوادث و تحولات ایران را در آستانه ورود امام نظاره می‌کردند.
انگلیس و بلژیک از جمله کشورهایی بودند که به روند خروج اتباع خود از ایران تسریع بخشیدند.
مقامات رسمی اسراییل اعلام کردند درصورتی که تحولات ایران به نفع آیت‌الله خمینی و هواداران او رقم بخورد افراطیون جهان اسلام(!) دست به آشوبگری‌های شدید می‌زنند و این گونه اغتشاش‌ها به تلاش‌های صلح‌جویانه در خاورمیانه لطمه خواهد زد.
در همان زمان جریان صدور نفت ایران قطع شده بود. جیمز سلسینجر وزیر انرژی آمریکا اعلام کرد: اگر تولید نفت ایران به زودی از سرگرفته نشود آمریکا مجبور به جیره‌بندی نفت است.
در چنین شرایطی امام پای برخاک میهن نهاد؛ سراسر کشور را شور و هیجان به مناسبت این واقعه فراگرفته بود. این اشتیاق در تهران نمود بیشتری داشت.
در آستانه ورود امام انقلابیون و در راس آنان جامعه روحانیت مبارز که از چند روز پیش در دانشگاه تهران تحصن کرده بود اعلام کرد که به تحصن خود پایان می دهد. رفته رفته، در سطح شهر تجمعات مختلف شکل گرفت. در گوشه کنار شهر بین نیروهای نظامی و مردم درگیری‌های پراکنده‌ای روی داد که به مجروح شدن 6 نفر انجامید.
بیشتر خیابان‌های تهران مملو از جمعیت بود. زمانی که امام قصد ترک فرودگاه و عزیمت به مقصد بهشت زهرا را داشت، طبق برنامه قبلی بنا بود مقابل دانشگاه تهران به ایراد سخن بپردازد اما با توجه به سیل جمعیت امکان اجرای این برنامه نبود.
جمعیت میلیونی مردم سبب شده بود اداره امور حتی از توان کمیته 70 هزار نفری استقبال نیز خارج شود. فاصله 33 کیلومتری میدان آزادی تا بهشت زهرا مملو از جمعیت بود و ماشین حامل امام قادر به طی مسیر نبود. به ناچار از بالگرد استفاده شد و در نهایت، قطعه 17 شهدا واقع در بهشت زهرا برای فرود امام درنظر گرفته شد.
جمعیت مشتاق شنیدن سخنان امام بود. ایشان در سخنرانی معروف خود ضمن اشاره به مظالم و مصائبی که جامعه ایرانی برای رسیدن به آزادی و استقلال متحمل شده بود اعلام کردند: ‌اصل رژیم سلطنتی از اول خلاف قانون و خلاف قواعد عقلی است و خلاف حقوق بشر.
سپس ایشان دولت بختیار را مورد خطاب قرار دادند و با غیرقانونی خواندن آن عنوان کردند که دولت تعیین می‌کنند.
بعد از پایان مراسم در حالی که هنوز التهاب و هیجان مردم فروکش نکرده بود، اعضای کمیته استقبال برای انتقال امام به مدرسه علوی که برای اقامت ایشان درنظر گرفته شد اقدام کردند. اما ظرفیت مدرسه مذکور گنجایش دیدار عمومی را نداشت و به ناچار امام به مدرسه رفاه انتقال داده شد.
امام در شب اول اقامت خود در مدرسه رفاه، با وجود همه خستگی‌ها طی سخنانی با اعضای کمیته استقبال بر لزوم حفظ وحدت تاکید کردند.
روز اول ورود امام علیرغم نگرانیهای موجود با کمترین برخورد ودرگیری سپری شد. آیا فردا نیز مردم روز آرامی را پشت سر خواهند گذاشت و زمینه برای برقراری حکومت اسلامی بیش از گذشته فراهم خواهد شد یا اینکه عناصر باقیمانده رژیم شاهنشاهی با ملاحظه وضعیت دشوار خود در مقام پاسخگویی و مقابله به مثل برخواهند خواست و در برابر سیل خروشان احساسات انقلابی از خود مقاومت نشان خواهند داد                                      ndndn. parsiblog.comآدرس  وبلاگ من باتشکر