دنیای زبان
دل سرچشمه حکمت است . [امام علی علیه السلام]
صفحه نخست
پیام رسان
پست الکترونیک
اوقات شرعی
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :4
بازدید دیروز :3
کل بازدید :64481
تعداد کل یاداشته ها : 208
04/1/11
6:40 ص
مشخصات مدیروبلاگ
 
ابوالقاسم نیکنام[56]

خبر مایه
بایگانی وبلاگ
 
آذر 90[1] دی 90[3] دی 91[18] بهمن 91[38] اسفند 91[4] فروردین 92[1] اردیبهشت 92[1] خرداد 92[4] تیر 92[120] مرداد 92[13]
لوگوی دوستان
 

پیوند دوستان
 
در انتظار آفتاب *نهانخانه جان* تنهایی......!!!!!! راه های دور دل های نزدیکKH *آوای سارا2* یک عاشقانه ی ساده برای من...... مشق عشق ناز دانستنی / سرگرمی تینا
عناوین یادداشتهای وبلاگ
پنج ویژگی یک دوست خوبکن حدیث امام رضا مشخصات امام رضا قرآن عناوین یادداشتها[208]
سوره انشقاق
ابوالقاسم نیکنام

سوره 84. انشقاق آیه 1-5
آیه
إِذَا السَّمَآءُ انشَقَّتْ
وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ
وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ‏
ترجمه
آنگاه که آسمان شکافته شود.
و پروردگارش را فرمان برد که چنین سزاوار است.
و آنگاه که زمین هموار شود.
و آنچه در آن است بیرون اندازد و خالى گردد.
و به فرمان پروردگارش گوش سپرد که چنین سزد.
نکته ها
«انشقاق» به معناى شکافته شدن است. حضرت على علیه السلام فرمودند: «تنشق السماء من المجرة»(19) یعنى آسمان از طریق کهکشان از هم گسیخته شود.
«أذِنت» از «اُذُن» به معناى حرف شنوى و «حُقَّتْ» یعنى شایسته وسزاوار و حقّش این بود.
در قیامت آنچه در دل زمین است ،از مردگان و گنج‏ها و... به بیرون پرتاب مى‏شود. چنانکه در سوره زلزال مى‏فرماید: «اذا زلزلت الارض زلزالها و اخرجت الارض اثقالها...»
19) تفسیر درّالمنثور.
پیام ها
1- در آستانه قیامت، آسمان‏هاى استوار و محکم «سبعاً شداداً»(20) شکافته مى‏شوند. «اذا السماء انشقت»
 2- هستى گوش به فرمان و تسلیم خداوند است. «اذنت لربّها» (این جمله درباره آسمان و زمین هر دو آمده است.)
 3- طبیعت نوعى شعور دارد که فرمان‏پذیر خداوند است. «اذنت لربّها»
 4- تسلیم خدا شدن، تنها تسلیم شدنى است که شایسته و سزاوار است. «حُقّت»
 5 - در آستانه قیامت، زمین چنان دگرگون مى‏شود که تمام ناهموارى‏هاى آن از میان رفته و سطحى گسترده و هموار مى‏شود. «اذا الارض مدّت»
20) نبأ، 12.
توضیحات
 سیماى سوره انشقاق‏
 این سوره بیست و پنج آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
 نام سوره برگرفته از آیه اول و به معناى شکافته شدن است.
 همانند دیگر سوره‏هاى مکّى، محور مباحث این سوره، موضوع معاد و قیامت است.
 از هم پاشیدن نظام موجود هستى و به هم خوردن نظم زمین و آسمان، خبر از برپاشدن قیامت و برقرار شدن نظامى دیگر در عالم مى‏دهد.
 تلاش و کوشش انسان، در قیامت به بار مى‏نشیند و کارنامه عمل پاکان و ناپاکان به دست آنان داده مى‏شود تا بر اساس آن به پاداش یا کیفر برسند و این سنّت پروردگار در طول تاریخ است و همه بر آن اساس محاسبه مى‏شوند.
 در روایات آمده است، تلاوت همراه با تدبّر آیات این سوره، انسان را از اینکه نامه عملش به دست چپش داده شود، حفظ کرده و درامان مى‏دارد.(18)
18) تفسیر نورالثقلین.

 

 

 

92/4/23::: 6:5 ع
اولین دیدگاه را شما بگذارید
  
  
سوره طارق
ابوالقاسم نیکنام

سوره 86. طارق آیه 1-10
آیه
وَالسَّمَآءِ وَالطَّارِقِ
وَمَآ أَدْرَاکَ مَاالطَّارِقُ
النَّجْمُ الثَّاقِبُ
إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ
خُلِقَ مِن مَّآءٍ دَافِقٍ
یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرَآئِبِ
إِنَّهُ عَلَى‏ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَآئِرُ
فَمَالَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ
ترجمه
سوگند به آسمان و ستاره طارق.
و تو چه دانى که طارق چیست؟
ستاره‏اى است درخشنده.
(به اینها سوگند که) هیچ کس نیست مگر آنکه بر او نگهبانى است.
پس انسان بنگرد که از چه آفریده شده است.
از آبى جهنده آفریده شده است.
که از بین کمر و سینه بیرون مى‏آید.
همانا او بر باز گرداندنش تواناست.
روزى که اسرار آشکار شود.
پس براى انسان، هیچ قدرتى (از درون) و یاورى (از بیرون) نیست.
نکته ها
«طارق» به معناى کسى است که در شب وارد شود و در را بکوبد. «طَرق» کوبیدن و «مِطرقة» وسیله کوبیدن است و «طریق» به راه گفته مى‏شود، زیرا زیر پا کوبیده مى‏شود.
«ثاقب» به معناى سوراخ کردن است، گویا این ستاره با نور خود تاریکى شب را سوراخ مى‏کند. «صُلب» به معناى محکم و مراد از آن، ستون فقرات پشت است و «ترائب» به استخوان‏هاى سینه گفته مى‏شود.
«تُبلى‏» از «بلوى‏» به معناى آزمایش است که عامل آشکار شدن حقیقت‏هاست.
طبق روایتى از امام صادق علیه السلام مراد از طارق، ستاره زُحَل است که ستاره امیرالمؤمنین و اوصیاى اوست.(34)
اشعث بن قیس که از منافقان بود،  شبانه حلوایى براى حضرت على علیه السلام آورد و در خانه را زد تا با هدیه حلواى شب، در روز مرتکب خلافى شود. حضرت، نام او را که شبانه در خانه‏اش را کوبید، طارق نامید.(35)
مشابه آیه 4 این سوره را در سوره انفطار مى‏خوانیم: «و انّ علیکم لحافظین کراماً کاتبین یعلمون ما تفعلون» بر شما نگهبانانى گماشته شده که بزرگوارانه، بدون کینه و سوء ظنّ، کارهاى شما را مى‏نویسند و آنچه انجام مى‏دهید مى‏دانند.
34) تفسیر برهان.
35) نهج‏البلاغه، خطبه 224 .
پیام ها
 1- انسان و تمام کارهاى او تحت حفاظت فرشتگان الهى است. (هم ثبت اعمال و هم حفظ از حوادث) «ان کلّ نفس لمّا علیها حافظ»
 2- چگونگى تولّد فرزند، از انعقاد نطفه تا خروج از شکم مادر، باید مورد مطالعه و دقّت قرار گیرد که هم زمینه خداشناسى است و هم معادشناسى. «فلینظر الانسان ممّ خلق...»
 3- انسان به خاطر دارا بودن عقل و علم و استعداد باید در آفرینش خود دقت کند. «فلینظر الانسان»
 4- توجّه به آفرینش انسان، زمینه ایمان به معاد است. «على رجعه لقادر»
 5 - معاد جسمانى است و جسم انسان در قیامت دوباره زنده مى‏شود. «رجعه»
توضیحات
 سیماى سوره طارق‏
 این سوره، هفده آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
 نام سوره برگرفته از آیه اول است و به معناى کوبنده مى‏باشد.
 محور مطالب این سوره دو چیز است: یکى هشدار نسبت به معاد و دیگرى نعمت قرآن و جایگاه والاى آن.
 توجّه دادن انسان به منشأ وجودى‏اش که آبى پست و ناچیز بوده است، زمینه پذیرش قدرت لایزال الهى بر آفرینش دوباره انسان و حضور او در دادگاه رسواگر قیامت را فراهم مى‏آورد و اینها همه برگرفته از وحى صادق آسمان است که مخالفان آن را شوخى مى‏پندارند، در حالى که قطعى و حتمى است و هرچه کافران علیه آن توطئه کنند، به خودشان بازمى‏گردد.

92/4/23::: 6:4 ع
اولین دیدگاه را شما بگذارید
  
  
سوره یروج
ابوالقاسم نیکنام

سوره 85. بروج آیه 1-9
آیه
وَالسَّمَآءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ
وَشَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ
وَهُمْ عَلَى‏ مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ
وَمَا نَقَمُواْ مِنْهُمْ إِلَّا  أَن یُؤْمِنُواْ بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ
الَّذِى لَهُ مُلْکُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى‏ کُلِّ شَىْ‏ءٍ شَهِیدٌ
ترجمه
سوگند به آسمان که داراى برجهاى بسیار است.
به روز موعود سوگند.
به شاهد و مشهود سوگند.
مرگ بر صاحبان گودال (پر آتش).
همان آتش پر هیزم.
آنگاه که آنان بالاى آن نشسته بودند.
و تماشاگر شکنجه‏اى بودند که نسبت به مؤمنان روا مى‏داشتند.
آنان هیچ ایرادى به مؤمنان نداشتند، جز آنکه به خداى عزیز و حمید ایمان آورده بودند.
آن که حکومت آسمان‏ها و زمین براى اوست و خداوند بر هر چیز گواه است.
نکته ها
«بُروج» جمع «بُرج» به معناى امر ظاهر و آشکار است، چنانکه «تبرّج» به معناى آشکار ساختن زینت است. اگر به عمارت‏هاى بلند و مرتفع، برج گفته مى‏شود، از آن جهت است که در میان دیگر ساختمان‏ها، آشکارتر است. مراد از «بروج» در این آیات، ستارگان آسمان است که همچون برجى بلند، از دور آشکار و درخشان هستند. چنانکه در آیه‏اى دیگر مى‏فرماید: «و لقد جعلنا فى السماء بروجاً و زیّناها للناظرین»(28)
براى آیه «شاهد و مشهود» حدود سى مصداق گفته شده است، از جمله اینکه شاهد، خداوند و مشهود، ما سوى اللّه است، یعنى سوگند به خالق و به کلّ هستى.
امام حسن‏علیه السلام مى‏فرماید:(29) مراد از شاهد، پیامبر است به دلیل آیه «انّا ارسلناک شاهداً...»(30) و مراد از مشهود، قیامت است، به دلیل آیه «ذلک یوم مجموع له الناس ذلک یوم مشهود»(31)
«وقود» به معناى آتش گیرانه و مایه سوخت است.
«اُخدود» به معناى گودال عمیق است و مراد از «اصحاب الاخدود» کسانى هستند که در زمین گودالى وسیع ایجاد کردند و آتشى بزرگ در آن افروختند و سپس مؤمنان را در آتش انداخته و آنان را زنده زنده سوزاندند. چنانکه در مورد حضرت ابراهیم نیز چنین عمل کردند.
امّا اینکه این ستمگران و آن مؤمنان چه کسانى بودند، روایات گوناگونى وارد شده، ولى در قرآن ذکرى از آنها به میان نیامده است.
28) حجر، 16.
29) تفسیر نور الثقلین.
30) احزاب، 45.
31) هود، 103.
پیام ها
 1- همه هستى در نزد خداوند ارزش دارد و قابل سوگند است، از جمله: آسمان و ستارگانش. «و السماء ذات البروج»
 2- از قیامت غافل نباشید که میعادگاه همه است. «الیوم الموعود»
 3- شما وکارهایتان، همه زیر نظر است، آن هم زیر نظر خدا. «و شاهد و مشهود»
 4- اعلام برائت و اظهار تنفّر از ستمگر لازم است. «قتل اصحاب الاخدود»
 5 - در نقل تاریخ، عبرت‏ها مهم است نه جزئیات. (از مکان اخدود، زمان حادثه، نام و تعداد ستمگران و تعداد شهدا و... سخنى به میان نیامده است، چون اثرى در گرفتن عبرت ندارد.) «قتل اصحاب الاخدود»
 6- تفکّر ظلم ستیزى و ظالم‏کوبى ارزش است، گرچه ظالم وجود نداشته باشد. (اصحاب اخدود امروز حضور ندارند، چنانکه ابولهب امروز نیست، روحیه تنفّر از آنان باید همچنان زنده باشد. «تبّت یدا ابى لهب و تبّ») «قتل اصحاب الاخدود»
 7- سوزاندن، سخت‏ترین نوع عذاب است و در میان انواع کشتن‏ها، خداوند نام در آتش انداختن مؤمنان را نام برده است. «النار ذات الوقود»
 8 - نقل ظلم‏ها و مظلومیّت‏ها و ذکر مصیبت و روضه خوانى، سابقه قرآنى دارد. «اصحاب الاخدود النار ذات الوقود اذ هم علیها قعود...»
 9- ارتکاب گناه یک مسئله است، ولى سنگدلى و نظاره‏گرى و رضایت بر آن، مسئله دیگر. «و هم على ما یفعلون بالمؤمنین شهود»
 10- ستمگرانى که شاهد بر شکنجه مؤمنانند، بدانند که خدا شاهد بر آنان و کار آنهاست. «شاهد و مشهود - هم على ما یفعلون بالمؤمنین شهود»
 11- پایدارى بر ایمان، تاوان دارد. «و ما نقموا منهم الاّ ان یؤمنوا» (جمله «یؤمنوا» به جاى «آمنوا» رمز آن است که کفّار از پایدارى مؤمنان ناراحت بودند و اگر دست بر مى‏داشتند شکنجه‏اى در کار نبود.)
 12- منطق کافر، تهدید و انتقام است. «و ما نقموا منهم»
 13- در نزد کفّار، ایمان بزرگ‏ترین جرم است و جز با دست برداشتن از ایمان به چیز دیگرى راضى نمى‏شوند. «و ما نقموا منهم الاّ أن یؤمنوا...»
 14- کافران بدانند که حامى مؤمنین خداى عزیز است که قدرت انتقام دارد. «یؤمنوا باللّه العزیز»
 15- جاذبه اتّصال به خداى قادر، اشکالات وارده بر شهادت و از جان گذشتگى در راه خدا را حل مى‏کند. «یؤمنوا باللّه العزیز الحمید»
 16- حکومت واقعى از آنِ خداوند است. «له ملک السموات و الارض»
 17- حکومت الهى همراه با علم و حضور اوست. «واللّه على کُلّ شى‏ءٍ شهید»
توضیحات
سیماى سوره بروج‏
 این سوره بیست و دو آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
 نام سوره برگرفته از آیه اول است و مراد از آن، ستارگان درخشان است که همچون برج بلند در آسمان مى‏درخشند.
 این سوره با بیان جنایات گروهى شکنجه‏گر آغاز مى‏شود که گودالى عمیق حفر مى‏کردند و آتشى عظیم در آن مى‏افروختند و مؤمنان را به سوزاندن در آتش تهدید مى‏کردند و هرکه دست از ایمان برنمى‏داشت، در آتش مى‏افکندند.
 خداوند نیز آنان را به آتش سخت دوزخ وعده مى‏دهد که با آتش دنیا قابل مقایسه نیست و بدین وسیله مؤمنان را دلدارى مى‏دهد و آنان را به مقاومت در برابر ستمگران دعوت مى‏نماید.
 ادامه سوره، اشاره‏اى گذرا به ماجراى فرعون و قوم ثمود دارد که چگونه با همه قدرتى که داشتند، در برابر اراده الهى شکست خوردند و به هلاکت رسیدند.
 آیات پایانى سوره، بیانگر عظمت قرآن و جایگاه والاى وحى الهى است.

 



92/4/23::: 6:4 ع
اولین دیدگاه را شما بگذارید
  
  
سوره اعلی
ابوالقاسم نیکنام
سوره 87. اعلی آیه 1-5
آیه
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى
الَّذِى خَلَقَ فَسَوَّى‏
وَالَّذِى قَدَّرَ فَهَدَى‏
وَالَّذِى أَخْرَجَ الْمَرْعَى‏
فَجَعَلَهُ غُثَآءً أَحْوَى‏
ترجمه
نام پروردگار بلندمرتبه‏ات را به پاکى یاد کن.
همان که آفرید و سامان بخشید.
و آنکه (هر چیز را) اندازه‏اى نهاد و هدایت کرد. 
آنکه (گیاه) چراگاه را رویانید.
و سرانجام آن را خشک و تیره کرد.
نکته ها
تسبیحِ نام خدا، یعنى نه فقط براى ذات خداوند، شریک قائل نشویم، بلکه حتّى براى نام او نیز شریک نیاوریم و نام دیگران را هم ردیف نام خداوند قرار ندهیم. چنانکه برخى گروه‏هاى التقاطى مى‏گفتند: «به نام خدا و به نام خلق قهرمان ایران»
در قرآن و حدیث نشانه‏هاى زیادى است که اسلام به محترم شمردن نام‏هاى مقدّس عنایت دارد. چنانکه در این سوره مى‏فرماید: علاوه بر تسبیح ذات، اسم پروردگار را هم باید منزه بدانى. در جاى دیگر مى‏فرماید: نام پیامبر را مثل نام‏هاى خودتان ساده نبرید: «لاتجعلوا دعاء الرسول کدعاء بعضکم بعضا»(2) در جاى دیگر مى‏فرماید: چرا فرشتگان را به نام زن مى‏خوانند: «لیسمّون الملائکة تسمیة الانثى»(3) و پیامبر اسلام نام‏هاى نامناسب یاران را تغییر مى‏دادند.
مسئله آفرینش و هدایت، در آیه پنجاه سوره طه نیز آمده است، آنجا که فرعون از حضرت موسى‏علیه السلام پرسید: پروردگار شما کیست؟ گفت: «ربّنا الّذى اعطى کلّ شى‏ء خلقه ثم هَدى» ناگفته پیداست که مراد از این هدایت، هدایت تکوینى است که خداوند در موجودات قرار داده است. مثلا ساختمان بدن مادر را به گونه‏اى هدایت کرد که شیر تولید کند و نوزاد را هدایت کرد که به سراغ سینه مادر رفته و شیر بمکد.
هدایت تکوینى موجودات با مرور زمان بهتر فهمیده مى‏شود. همین امر است که هزاران دانشمند را به تحقیق وا داشته که چگونه پرندگان یا ماهى‏ها حتّى اگر صدها کیلومتر از جاى خود دور شوند باز به محل خود بر مى‏گردند. هدایت الهى در هر موجودى چیزى قرار داده که او را به راه تکامل خود پیش مى‏برد. ذرات خاک میوه مى‏شود، میوه نطفه و سپس انسان، دوباره جسم انسان، خاک مى‏شود.
«سَوّى» به معناى نظام بخشیدن است. از نظام کهکشانها گرفته تا نظام حاکم بر یک حشره ذرّه‏بینى. «غُثاء» یعنى گیاه خشک و خاشاک و «أحوى‏» به معناى سبزى است که رو به سیاهى باشد.
حتّى یک برگ کوچک و خاشاک ناچیز هم به حال خود رها شده نیست. سبزه زارى که در دید ما خشک و تیره مى‏شود، در نظام هدایت الهى است، زیرا همان برگهاى خشکیده به ماده دیگرى تبدیل مى‏شود که براى قوت و قوّت زمین و درخت لازم است یا در شرایط انبوه تبدیل به زغال سنگ شده و یا آثار مفید دیگرى در خاک دارد.
2) نور، 63.
3) نجم، 27.
پیام ها
 1- نام خداوند مقدّس است. از هرگونه بى احترامى به نام او پرهیز کنید. «سبّح اسم ربّک»
 2- اوصاف ناشایست را در کنار نام خدا قرار ندهید. «سبّح اسم ربّک»
 3- نام‏هاى اختصاصى خداوند را بر دیگران ننهید. «سبح اسم ربّک»
 4- تسبیح او سبب رشد و پرورش شما است. «سبح اسم ربّک»
 5 - مسئولیّت شرک زدایى در درجه اول به دوش رهبر آسمانى و سپس بر عهده همه مؤمنان است. «سبّح»
 6- توحید کامل در پرتو تنزیه ذات و تسبیح نام اوست. «سبّح اسم ربّک»
 7- خداوند، از هرچه گفته و نوشته و تصور شود، برتر است. او در همه کمالات برتر است. «ربّک الاعلى»
 8 - خداوند، فقط خالق نیست، بلکه علاوه بر آن نظام بخش هستى و موجودات نیز مى‏باشد. «خلق فَسَوّى»
 9- ظرفیّت و هدایت موجودات، دلیل بر هدفمندى آفرینش است. «قدّر فَهدى»
 10- فرمان‏هاى الهى همراه با حکمت و دلیل است. نام خدا را تسبیح کن، زیرا او اعلى است، آفرید و سامان داد و هدایت کرد «سبّح... الاعلى، خلق فسوّى و الّذى قدّر فهدى»
 11- هدایت تکوینى آفریده‏ها در چهره‏هاى مختلفى است، گاهى سبز و گاهى خشک ولى هر دو در مدار هدایت است. «اخرج المرعى فجعله غثاء احوى»
توضیحات
سیماى سوره اعلى‏
 این سوره نوزده آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
 سوره‏هایى را که با فرمان تسبیح خداوند آغاز مى‏شود، مسبّحات گویند و سوره اعلى، آخرین سوره از سور مسبّحات است.
 نام سوره، برگرفته از آیه اول است که خداوند را با وصفِ «اعلى» توصیف مى‏کند. مطالب سوره به دو بخش تقسیم مى‏شود که بخش اول، خطاب به پیامبر گرامى اسلام و بخش دوم درباره مؤمنان و کافران و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه است.
 در روایات سفارش شده است که در نماز عید (فطر و قربان)، در رکعت اول سوره اعلى خوانده شود.(1)
1) تفسیر نور الثقلین.

92/4/23::: 6:3 ع
اولین دیدگاه را شما بگذارید
  
  
سوره غاشیة
ابوالقاسم نیکنام
سوره 88. غاشیة آیه 1-7
آیه
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ
تَصْلَى‏ نَاراً حَامِیَةً
تُسْقَى‏ مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ
لَّیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ
لَّا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِى مِن جُوعٍ‏
ترجمه
آیا خبر آن حادثه فراگیر به تو رسیده است؟
در آن روز، چهره‏هایى خوار و زبونند.
(با آنکه) تلاش کرده و رنج برده‏اند.
(امّا) به آتشى سوزان درآیند.
و از چشمه‏اى جوشان نوشانده شوند.
و خوراکى جز خار خشک و تلخ ندارند.
که نه فربه کند و نه گرسنگى را از میان برد.
نکته ها
«غاشیة» به معناى پوشاننده است، و منظور از آن، حادثه قیامت است که همه را تحت پوشش قرار مى‏دهد. «عاملة» به معناى کوشنده و «ناصبة» به معناى کار پرمشقت است که انسان را خسته مى‏کند. «حامیة» به معناى بسیار داغ و «ءانیة» نهایت درجه سوزندگى است.
ممکن است مراد از «وجوه»، صاحبان وجوه و چهره‏هاى برجسته باشد، یعنى چهره‏هاى شاخص هر یک از دو گروه نیک و بد.
«ضریع» به فرموده پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله چیزى است در دوزخ شبیه به خار که از مردار بد بوتر و از آتش داغ‏تر و بسیار تلخ است.(26) شاید گذاردن نام «ضریع» بر این خار به خاطر آن باشد که خوردن آن انسان را به فریاد و تضرّع وادار مى‏کند.
کارهاى پر زحمت فراوانى در دنیا انجام مى‏شود ولى به خاطر آنکه اخلاص در آن نیست یا طبق دستور الهى انجام نشده است و یا با عجب و غرور و منت و گناه و شرک همراه بوده، حبط مى‏شود و هدر مى‏رود و در قیامت مورد بهره قرار نمى‏گیرد.
در جهان بینى الهى، عنصر کار باید با عنصر هدف و جهت و عنصر رهبرى هم‏سو و مقدّس باشند.
26) تفسیر مجمع البیان.
پیام ها
 1- حادثه قیامت چنان فراگیر است، که همه باید به فکر آن باشند. «هل اتاک حدیث الغاشیة»
 2- هر تلاش و زحمتى، در قیامت مفید نخواهد بود. «عاملة ناصبة»
 3- تنها گروه مخلص از تلاش‏هاى خود بهره خواهند گرفت. «لسعیها راضیة»
 4- معاد جسمانى است، زیرا مسئله چاقى و لاغرى تنها در مورد اجسام قابل قبول است. «لایُسمن»
توضیحات
 سیماى سوره غاشیه‏
 این سوره بیست و شش آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
 «غاشیه» یکى از نام‏هاى قیامت است که در آیه اول این سوره و نام سوره نیز قرار گرفته است.
 همانند دیگر سوره‏هاى مکى، این سوره نیز به حالات بهشتیان و دوزخیان در قیامت پرداخته و در مقام انذار مشرکان و بشارت به مؤمنان است.
 آنگاه نشانه‏هاى قدرت الهى در آفرینش زمین و آسمان و برخى موجودات، بیان شده است، که هم استدلالى بر یگانگى مبدء هستى است و هم دلیلى بر قدرت خداوند بر آفرینش دوباره انسان‏ها در قیامت. و در پایان، پیامبرش را فرمان مى‏دهد تا همواره مردم را تذکّر دهد و ارشاد کند و البتّه بداند که قرار نیست همه به او ایمان آورند و خداوند اراده کرده است که انسان‏ها با اختیارشان راه خود را انتخاب نمایند.

 

 

 

92/4/23::: 6:2 ع
اولین دیدگاه را شما بگذارید
  
  
<      1   2   3   4   5   >>   >
ترجمه از www.persiangfx.com به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ